„Пљување“ спада у острашћени речник који власт покушава да инсталира као легитиман. Тврди се да не постоји критиковање него пљување, а пљување је непристојно и прљаво, и отуда се разредни и његови верни одељенски хигијеничари брину да се етар случајно не загади клицама здравог разума или, не дај Боже, професионалног новинарства. Има и друга реч: критизери. Авај, шта ћемо: ако политичари заслужују критичаре, биће да су критизери мера за политиканте. А и то им је комплимент.